Ang Tawag

Ang Ika-21 nga Domingo sa Tuig (A)

Agusto 23, 2020

EBANGHELYO Minubo (Mateo 16:13-20)

Unya miadto Si Jesus sa yuta duol sa lungsod sa Cesarea Filipo, ug didto nangutana siya sa iyang mga tinun-an, “Sumala sa mga tawo, kinsa man ang Anak sa Tawo?” ¹⁴Sila mitubag, “May nag-ingon nga siya mao si Juan nga Magbubunyag; ang uban nag-ingon nga siya mao si Elias; samtang ang uban nag-ingon nga siya mao si Jeremias o laing propeta.” ¹⁵Si Jesus nangutana kanila, “Apan kamo, unsa may inyong ikasulti? Kinsa man ako?” ¹⁶Ug mitubag si Simon Pedro, “Ikaw mao ang Mesiyas, ang Anak sa Dios nga buhi.” ¹⁷Giingnan siya ni Jesus, “Simon, anak ni Jonas, bulahan ka gayod kay kining maong kamatuoran wala moabot kanimo gikan sa bisan kinsang tawo, kondili gihatag kanimo sa akong Amahan nga atua sa langit. ¹⁸Busa sultihan ko ikaw: ikaw si Pedro ug ibabaw niining bato tukoron ko ang akong Simbahan, ug bisan gani ang kamatayon dili gayod makabuntog niini. ¹⁹Ihatag ko kanimo ang mga yawi sa Gingharian sa langit: ang imong idili dinhi sa yuta, idili usab didto sa langit; ug ang imong itugot dinhi sa yuta, itugot usab didto sa langit.” ²⁰Unya gipinahan ni Jesus ang iyang mga tinun-an nga dili sila manugilon kang bisan kinsa nga siya mao ang Mesiyas. Ang Ebanghelyo sa Ginoo.

oOo

KAHULOGAN SA EBANGHELYO (Mateo 16:13-20)

^13aUnya miadto Si Jesus sa yuta duol sa lungsod sa Cesarea Filipo…

Gikan sa mga dakbayan sa Tiro ug Sidon, si Jesus uban sa iyang mga apostoles miadto na usab sa tiilan sa bukid sa Hermon nga mao ang lungsod sa Cesaria Filipo

^13b ug didto nangutana siya sa iyang mga tinun-an, “Sumala sa mga tawo, kinsa man ang Anak sa Tawo?”

Layo sa daghang mga tawo nga buot mohimo niyang hari, si Jesus nangutana kanila mahitungod mismo sa iyang kaugalingon: kon kinsa siya sumala sa mga tawo.

¹⁴Sila mitubag, “May nag-ingon nga siya mao si Juan nga Magbubunyag… siya mao si Elias… siya mao si Jeremias o laing propeta.”

Bisan pa kon nagkalainlain ang pagtuo sa mga tawo mahitungod kang Jesus apan nagpabilin ang usa ka gituohan nila nga si Jesus “dili ordinaryo nga tawo”. Lahi ang iyang mga gipamulong ug gipamuhat.

¹⁵Si Jesus nangutana kanila, “Apan kamo, unsa may inyong ikasulti? Kinsa man ako?”

Mikuha si Jesus sa opinyon sa iyang kaugalingong mga apostoles. Dili lamang igo nga mamalandong sila sa unsay gisulti sa uban. Kinahanglan nga aduna sila mismoy personal nga baroganan kon kinsa siya.

Sa imong kaugalingon kinsa man si Jesus?

¹⁶Ug mitubag si Simon Pedro, “Ikaw mao ang Mesiyas, ang Anak sa Dios nga buhi.”

Ang tanang batid sa Bibliya nagtug-an nga adunay usa ka labing mahinungdanong kahulogan kining maong tudling. Wala kita masayod kon sa hunahuna ni Pedro iya na bang nasabtan ang teolohiya niini nga maoy gihisgutan sa mga Konsiho sa ika-4 ug ika-5 nga siglo (centuries). Igo na laman kita nga modawat sa kamatuoran nga si Pedro mihimog usa ka propesyon sa pagtuo. Ug iyang gigamit ang pulong “ben Elohim” nga sa ato pa “anak sa Dios”

Mabasa usab nato kining maong pulong diha sa Daang Testamento (Exodo 4:22; Deuteronomio 14:1; Kaalam 2:16, 18:13; Jeremias 31:20; 2 Samuel 7:14; Salmo 2:7, 89:27).

Sumala sa atong masabtan si Pedro wala mag-isip kang Jesus nga “anak sa Dios” sama da nga kitang tanan mga anak sa Dios; kondili adunay talagsaong kahulogan ang iyang gipamulong.

¹⁷Giingnan siya ni Jesus, “Simon, anak ni Jonas, bulahan ka gayod kay kining maong kamatuoran wala moabot kanimo gikan sa bisan kinsang tawo, kondili gihatag kanimo sa akong Amahan nga atua sa langit.

Mao kini ang mihatag og pagdason gikan kang Jesus sa nakat-onan ni Pedro—nga kini usa ka pagpadayag (revelation) gikan sa langitnong Amahan. Ang kaalam sa tawo bisan pa unsa kalantip dili gayod makatugkad sa kamatuoran sa Dios, hangtud nga adunay pagpadayag sa maong kaalam nga nagagikan gayod sa Dios (tan-awa sa Mt 11:27 ug Galacia 1:15-16).

^18aBusa sultihan ko ikaw: ikaw si Pedro ug ibabaw niining bato tukoron ko ang akong Simbahan…

Mabasa usab kini diha sa Markos 8:27-30 ug Lukas 9:18-21. Apan si Mateo lamang ang mipadayon sa pagsaysay mahitungod sa kaakohan sa panimbahan (ecclesial responsibilities).

Tukion ta ang mga gipamulong ni Jesus ngadto kang Pedro:

1) bato (Pedro): simbolo sa kalig-on, simbolo sa Ginoo… 2) Simbahan: nga mao ang nagkatipon nga katawhan nga gitawag sa Dios… 3) Ganghaan (Gates of Hades): sa karaang panahon mao ang panalipod sa dakbayan… 4) Yawi: simbolo sa gahum… 5) Gahum sa pagdili o pagtugot: simbolo sa kahiusahan sa duha ka managlahi nga butang.

^18bug bisan gani ang (ganghaan sa) kamatayon dili gayod makabuntog niini.

Dinhi gipasabot ni Jesus ang kalig-on sa maong Simbahan. Bisan pa sa daghang mga pagsulay nga giatubang sa Simbahan labi na sa atong panahon karon, magpabilin nga lig-on kini kay ang iyang gahum dili gikan sa tawo kondili gikan sa Dios!

^19aIhatag ko kanimo ang mga yawi sa Gingharian sa langit…

Sa daang panahon, kinsa kadtong gitahasan sa pagkupot sa yawi mao usab ang gitahasan sa tanang gahum.

^19bang imong idili dinhi sa yuta, idili usab didto sa langit; ug ang imong itugot dinhi sa yuta, itugot usab didto sa langit.”

Ang pagtuo wala magaagad sa kinaugalingon o personal nga paghunahuna, pagbati, paghukom lamang. Kinahanglan usab ang institusyon sa Simbahan, ang iyang mga pangulo—Santo Papa, Obispo, kaparian, madre, laygo—labi na sa pagtudlo kanato bahin sa doktrina ug pagtulun-ang moral.

²⁰Unya gipinahan ni Jesus ang iyang mga tinun-an nga dili sila manugilon kang bisan kinsa nga siya mao ang Mesiyas.

Mibahan si Jesus nga ang iyang mga tinun-an dili una manugilon kang bisan kinsa nga siya diay mao ang Mesiyas aron sa pagpanalipod sa maong kamatuoran nga dili una matuis sa panabot sa mga yanong mga tawo. Alang kang Jesus adunay saktong panahon aron kini ikabutyag ngadto sa uban.

oOo

================================

oOo

Living WORD

By Fr. Jose “Joesum” Sumampong, Jr.

oOo

for August 23, 2020 (21st SUNDAY in OT – A):

oOo

Kindly open your Bible and Read (Mateo 16:13-20)

Isaiah 22: 15, 19-23 / Psalm 138: 1-3, 6, 8 /

Romans 11:33-36 / Mt 16:13-20

IS TO LOVE HIS CHURCH DEARLY TO KNOW CHRIST PERSONALLY

Word :Far from the crowds so as to avoid any danger of messianic uprising, Jesus himself asks most explicitly the questions of his identity, “Who do people say that the Son of Man is?” (Mt 16:13).

We can, of course, remain at the superficial aspects of the personality of every man or woman that we meet. There is, in each human being, a kind of secret which is discovered only after a long time, hidden as it is behind all kinds of disguises. So also, the deep personality of Jesus has its roots in the inexpressible: Who is He?

The public opinion about Jesus—as John the Baptist, or Elijah, or Jeremiah, or one of prophets—is a reflection of the current ideas of the time: that Jesus was no “ordinary man”,

And yet Jesus demands of his disciples more thank a general opinion. He said to them, “But who do you say that I am?” Yes, you, what is your personal opinion of Jesus?

All scriptural commentators point out how forceful Peter’s response is, “You are the Messiah, the Son of the living God.” (Mt 16:16). It seems evident that, in the mind of Peter, Jesus was not merely a “son of God” in the manner in which all persons are. But Peter sensed that Jesus was not merely “one of the prophets”, among the many whom God sends; but that Jesus was “Sent’. “Messiah”, “Son” in a way which belongs exclusively to him (Mt 13:44a).

Jesus said to him in reply, “Blessed are you, Simon son of Jonah. For flesh and blood has not revealed this to you, but my heavenly Father” (Mt 16:17). Jesus asserts with disarming and daring simplicity, that no one can know his identity without revelation from God. These two words, “My Father” give us a glimpse of the infinite abyss of which Jesus was conscious in his own Person. And Jesus declares “Blessed” any one who has had a glimpse of the secret of his Person.

Then Jesus declared, “And so I say to you, you are Peter, and upon this rock I will build my Church, and the gates of the netherworld

shall not prevail against it. I will give you the keys to the kingdom of heaven. Whatever you bind on earth shall be bound in heaven; and whatever you loose on earth shall be loosed in heaven” (Mt 16:18-19).

Let us try to meditate this declaration of Jesus to Peter. It is staked out by five very semitic images:

1. the rock: symbol of firmness and solidity, symbol of God;
2. the Church: which means “the assembly” called together by God;
3. the gates: in the ancient world, symbols of the power of a fortified city;’
4. the keys: symbol of “power”;
5. to bind and loose: symbol of the totality which unites two contraries.

o0o

Order: We can find many people today, who are ready to say, “Jesus, Yes!; but the Church, No!” After an age of excessive centralization, the Churches go through the temptation of “explosion”. Many have asked, “why not be satisfied with ‘small living and warm communities’ without need of great institution? Why not live the doctrinal tenets, without objective points of reference?”

Peter’s ministry, wanted by Jesus, reminds us that faith is a gift that comes from God, and that we cannot invent it as we pleased. Christ has truly given “powers” to Peter.

Hence the Church teaches that “the bishops have by divine institution taken the place of the apostles as pastors of the Church, in such wise that whoever listens to them is listening to Christ and whoever despises them despises Christ and him who sent Christ.”

o0o

Realities: There once lived a man who was a real workaholic and did not dare to waste a single moment of his important life.

On his way to town he would be planning what stores he would shop in. Once in the store, he would then plan where he was going to take a walk. During the walk, he would plan where he was going to eat. While eating his main dish, he would plan on what he was going to have for dessert. While eating dessert, he would look at the schedule to choose the bus he was going to take home.

This man never paid any attention to what he was actually doing. He was always getting ready for the next event.

Then one day he came to something he had not prepared for, his death. As he lay dying he was surprised at how empty and meaningless this life had been. He had never lived in the present.(Willi Hoffsuemmer, A VERY ACTIVE MAN (Living in Present)

o0o

Direction: O Jesus, you are the Son of God. Hence, not only do you resolve our problems and respond to our aspirations. You also do so with unexpected fullness. As the Son sent to us by the Father, you are the God who comes to meet us and manifest for us the God whom we seek in grouping fashion. You are the revelation of God for us—the full, perfect, and definitive revelation—God in person. In you, the God-who is-far-off becomes the God-with-us, and the God-who-is-one-of-us, our companion on life’s journey. You alone, O Lord, are the Way, the Truth, and the Life, the Messiah, and the Son of the living God. (Prayer to Jesus, True God, People’s Prayer Book, no. 783)