Ni Padre Jose “joesum” Sumampong, Jr.
ANG SAYSAY SA KAAGI
SA SANTOS KARONG ADLAWA
NOBE YIMBRE 12, 2021
Saint Peter Chrysologus
Saint of the Day for November 5
(c. 406 – c. 450)
Saint Peter Chrysologus’ Story
Ang tawo nga mahugtanong maninguha sa
kalampusan sa iyang gibuhat tingali og
makabunga og dugang pang ani kay sa iyang
2
gipaabot ug katuyo-an. Mao kini ang nahitabo
kang “Peter of the Golden Words,” nga siya
gitawag, kinsa batan-on nahimong Obispo sa
Ravenna, ang ulohang kapital sa gingharian sa
West.
Niadtong panahona adunay mga pag-abuso ug
timaan sa paganismo nga tataw pa nga diha sa
iyang diyosesis, ug si Peter nagalantaw nga iya
kining buntugon ug lupigon. Ang iyang
mahinungdanong kahimanan mao ang iyang mga
minugbo nga wali, ug daghan niini miabot
hangtud sa atong panahon karon. Wala kini
maggagikan sa orihinal nga panghunahuna. Apan
puno kini sa daghang mga moral nga mga
pagtulun-an, lig-on nga mga doktrina, ug may
sukaran nga nagagikan sa kasaysayan nga
nagpadayag sa kinabuhing Kristohanon panahon
sa ika-5 nga siglo didto sa Ravenna. Tiunay ang
unod sa iyang mga wali hangtud nga miabot ang
123 ka mga ka mga katuigan, nga maoy
hinungdan nga siya gideklarar nga doctor of the
Church ni Pope Benedict XIII. Gipangita siya
aron makatudlo ug makadasig sa iyang panon ug
giila nga magtutudlo sa Simbahang unibersal.
Gawas sa iyang kasibot pagdumala sa iyang
buluhaton, si Peter Chrysologus nagpakita sa
iyang isog nga pagkamakanunayon ngadto sa
Simbahan, dili lamang sa iyang gipangtudlo, kon
dili usab sa iyang awtoridad. Naglantaw siya sa
kaantigohan dili lamang kay kahigayonan kon dili
usa ka obligasyon alang sa tanan sa pag-ugmad
sa mga gasa nga gitugyan sa Dios ug alang sa
lawom nga pagsimba sa Dios.
3
Sa panahon una siya namatay niadtong
gibanabana nga 45 A.D., si Peter mibalik ngadto
sa iyang yutang natawhan sa Imola, sa northern
Italy. Ang iyang liturhikanhong kapyestahan
saulogon sa Hulyo 30.
PAMALANDONG
Aniay maanindot nga paglarawan sa iyang kaagi:
Quite likely, it was Saint Peter Chrysologus’
attitude toward learning that gave substance to
his exhortations. Next to virtue, learning, in his
view, was the greatest improvement to the
human mind and the support of true religion.
Ignorance is not a virtue, nor is anti-
intellectualism. Knowledge is neither more nor
less a source of pride than physical,
administrative, or financial prowess. To be fully
human is to expand our knowledge—whether
sacred or secular—according to our talent and
opportunity. (cf. Daily Saints, p.175 )
SUGYOT NGA ATONG AMPO-AN – Nga kita mopalapad sa atong
mga kahibalo aron sa pag-ugmad sa mga gasa nga
gitugyan sa Dios ug alang sa lawom nga
pagsimba sa Dios….