KAUSABAN
Sa atong edad karon, kausaban dili mapugngan,
Mogawas ang kala-inan uban sa paglabay sa katu-igan,
Bisan unsa-on ug hiyak mobusyad jud ang tiyan,
Bisan unsa-on ug utong, maka-utot na lang ang uban,
Dili na jud mobalik ang kanindot sa kalawasan.
Tulin kaayo nga midagan ang ti-il sa panahon,
Ang atong panan-aw medyo hanaphanap na karon,
Kon mobasa, ngano ang mata piyongon,
Duna say uban ang basahon ipalayo man hinu-on,
Mga kamatu-oran kini nga dapat natong dawaton.
Bisan ang pahiyum gi-usab sa atong panahon,
Kon mokatawa dili man ipakita ang ngipon,
Mura ba ug duna tay gustong tago-on,
Lisod ra ba ikatawa kon ang baba tak-omon,
Sa tantong pugong, migawas nuon ang sip-on.
Ambot ba ning panahon ang ulo man ang atakihon,
Adto ra ba jud magsugod dapit sa may hubon,
Lupig pay gika-ingin kay sinaw kaayong tan-awon,
Ang labong nga buhok gi-ibot sa bagyong kalibotanon,
Usahay himo-on tang kataw-anan sa mga batan-on.
Ang kahamis sa atong aping nawagtang na,
Gipulihan kini sa kunot ibabaw sa atong buna,
Gipahiran nato sa bisan unsa nga haplas ug lana,
Pamasin nga mobalik ang batan-on tang hitsura
Nahurot na lang ang lana, ang kunot midaghan pa.
Pagka-adunahan nato karon mga igsu-on,
Aduna tay “wig” nga itabon sa atong hubon,
Aduna tay “puztizo” itapak sa atong ngipon,
Aduna nay bato mitubo sa atong pus-on,
Bunga kini sa ka-usaban sa atong panahon.
61818