oOo
for October 11, 2020 (28th SUN in OT – A):
oOo
Kindly open your Bible and Read Mt. 22:1-14
oOo
Points for Reflection: I am sharing to my dear readers a story which has been a part of my collections to help you reflect as the Universal Church celebrates the 28th Sunday in Ordinary Times – A.
oOo
An inner-city mother had a four-year-old son. She used to leave him at a day-care center in the morning and pick him up again at night when she returned home from work.
A week before her son’s fifth birthday, she decided to have a party for him. So she invited five of his playmates from the day-care center to be his guests.
When the time came for the party, not one of the five children showed up. The mother was crushed, because she knew how much the party meant to her little son. He had never had a birthday party before.
The mother hurried across the hallway to the apartment of an elderly couple and asked them to come. Then she called a friend she worked with
and asked her to come, too. And so she had the party for her son.
At first, the little boy cried when he learned his friends couldn’t come.
But after a while he began to jump around and have fun.
That near-tragic story resembles the parable that Jesus tells in today’s gospel. It, too, concerns guests who failed to show up for a party and had to be replaced at the last minute. (Mark Link)
oOo
Cardinal Roncalli at a state dinner was assigned as partner to a young countess who wore an extremely low-cut gown. He showed his displeasure by ignoring her until late in the meal when he peeled an apple and offered it to her. Highly flattered, she gushed, “I do so thank . your Eminence. To what do I owe this gracious attention?”
Hardly noticing her, he replied, “When Eve ate the apple, she realized how little clothing she had on.” (SAD APPLE, Thomas A. Lahey)
oOo
A traveler in southern Russia before the Second World War, was taken to see a humble old woman in a little cottage. The old lady asked the visitor if she was by any chance going to Moscow. The traveler said she was. “Then” asked the woman, “would you mind delivering a parcel of home-made toffee to my son? He cannot get anything like it in Moscow.”
Her son’s name was Josef Stalin. We do not normally think of him, who was once dictator of all Russia, as a man who liked toffee. But his mother did! For her, the labels of greatness did not count (Barclay, WE’RE PERSONAL BEFORE GOD)
oOo
. The other day I was sitting in the room and a fly came buzzing
in … He flitted about, sat down whenever and wherever he wanted to…
He zoomed down and nibbled at the crumbs of leftover food …
He did whatever he pleased, whenever he wanted to.
An ordinary housefly is quite a thing. He beats an aircraft … No plane can fly the antics a fly can. . . He takes off without a runway like a helicopter. He lands immediately. He never crashes and never bumps into anything or has any kind of accident. His pilot does not have to learn how to fly and needs to pass no tests. He never has engine trouble or runs out of fuel. And what is more: he can produce another similar plane with little or no effort.
It is pretty hard to find a computer or machine that can equal what a fly can do all by itself.
He’s just one of God’s many creatures … showing that someone with a mind produced him. (FIRST CLASS FLIER, – Adolph Jaeger)
oOo
There is a story told about Sir Yehudi Menhuin, the world famous violinist who is also a meditator in the tradition taught by Fr. John Main. He was giving a series of concerts in a capital city. One evening as he returned to his hotel after his performance he noticed a little girl, about eight years old and three feet tall, playing a violin at a street corner trying to collect some coins. He was touched by the sight of the little girl and sat down to listen to her. He asked her name – Nora – and encouraged her to play every tune she knew. In the end he said to her, “Nora, how would you like to come with me tomorrow night and play at my concert before all the people?’
“Oh, no sir,” she replied, “you know that I do not play very well.”
“Never mind about that, “ Yehudi said. “You just stand there on the stage and play. I will be behind the curtain and play loudly. The people will see you but they will hear me!”
So the next night little pint-size Nora took the stage. The people were thrilled at seeing the little girl and hearing the wonderful music. They clapped and clapped and gave encore after encore.
In some ways we are like Nora. We cannot do much of ourselves yet our little effort is needed so that God – the musician behind the curtain can work through us. (Gerry Pierce, C.Ss.R.)
Ang Tawag
Ni Padre Jose “joesum” Sumampong, Jr.
———————————————————-
Ika-28 nga Domingo sa Tuig (A)
Oktubre 11, 2020
EBANGHELYO (Mt. 22 : 1-14)
1 Migamit na usab si Jesus ug mga sambingay sa iyang pagpakigsulti sa mga tawo. 2 “Ang Gingharian sa langit sama sa usa ka hari nga naghikay og usa ka kombira sa kasal alang sa iyang anak nga lalaki. 3 Gisugo niya ang iyang mga sulugoon aron pagpahibalo sa mga dinapit nga paadtoon na sila sa kombira, apan mibalibad ang mga dinapit. 4 Busa nagsugo siyag laing mga sulugoon ug giingnan niya, ‘Sultihi ninyo ang mga dinapit nga andam na ang kombira; giihaw na ang akong mga baka ug ang mga pinatambok nga nati, ug nahikay na ang tanan. Pangari na kamo sa kombira sa kasal!’ 5 Apan wala magtagad ang mga dinapit, ug nagpadayon sila sa ilang mga buluhaton: ang usa miadto sa iyang uma, ang usa sa iyang tindahan, 6 samtang ang uban midakop sa mga sulugoon, ug gibunalan ug gipatay nila. 7 Tungod niini nasuko pag-ayo ang hari, ug gipadala niya ang iyang mga sundalo ug gipamatay kadtong mga mamumuno, ug gisunog ang ilang siyudad. 8 Unya gitawag niya ang iyang mga sulugoon ug giingnan, ‘Andam na ang akong kombira sa kasal, apan dili angay niini ang mga tawo nga akong gidapit. 9 Busa pangadto kamo sa kadalanan ug dapita ang tanan nga inyong makaplagan’ 10 Ug ang mga sulugoon nangadto sa kadalanan ug gidala nila ang tanan nga ilang nakaplagan, maayo ug daotan, ug napuno sa mga tawo ang dapit nga gikombirahan. 11 “Unya misulod ang hari aron pagtan-aw sa mga dinapit, ug nakita niya ang usa ka tawo nga wala magsul-ob ug bisti sa kasal. 12 Gipangutana siya sa hari, ‘Higala, giunsa man nimo pagsulod dinhi nga wala ka man magsul-ob sa bisti sa kasal?’ Apan wala motingog ang tawo. 13 Unya miingon ang hari sa iyang mga sulugoon, ‘Gapusa ninyo ang iyang mga kamot ug tiil ug ilabog siya ngadto sa kangitngitan sa gawas. Didto maghilak siya ug magkagot ang iyang mga ngipon. 14 Ug gitapos ni Jesus ang sambingay sa pag-ingon, “Kay daghan ang gidapit, apan diyotay ra ang gipili.” Ang Ebanghelyo sa Ginoo.
oOo
KAHULOGAN SA EBANGHELYO (Mt. 22 : 1-14)
2 “Ang Gingharian sa langit sama sa usa ka hari nga naghikay ug usa ka kombira sa kasal alang sa iyang anak nga lalaki.
Sama sa maanindot nga talan-awon sa telebisyon, ang Gingharian sa Langit gihulagway ni Jesus nga usa ka kombira. Usa ka mabulokong kasaulogan diin ang Dios mismo ang nagkombira alang sa iyang Anak!
Mabasa kanato kining maong paghulagway diha sa Bibliya: si Jesus nakigminyo sa iyang hinigugma nga mao ang mga katawhan (Hoseas cc. 1 to 3; Isaias 54:4-8, 61:10, 62:4-5; Jeremias 2:2, 31:3, etc.). Gipadayag sa Bibliya nga ang kadugtungan tali sa Dios ug sa tawo mao ang “kasundoan”, “paghigugmaay”, “pakigminyoay”.
Ang pagtuo nga Kristohanon, dili lamang diay mga listahan sa kamatuoran, kondili usa ka relasyon nga susama sa suginlanon sa managhigugmaay.
3a Gisugo niya ang iyang mga sulugoon aron pagpahibalo sa mga dinapit nga paadtoon na sila sa kombira…
Ang damgo sa Ginoo alang sa mga tawo mao ang usa ka unibersal nga kombira. Anaa sa kombira ang kalipay sa panagtapok, paghimamatay, pagkaon, pag-inum, sayaw, awit, katawa. Susama sa pyesta, anaa ang kalipay nga gipanag-ambitan. Siya nagdapit kanato ngadto sa maong panagtapok!
3b apan mibalibad ang mga dinapit.
Pagkaluoy sa hari. Ang mga dinapit wala manumbaling.
4 Busa nagsugo siyag laing mga sulugoon ug giingnan niya, ‘Sultihi ninyo ang mga dinapit nga andam na ang kombira; giihaw na ang akong mga baka ug ang mga pinatambok nga nati, ug nahik ay na ang tanan. Pangari na kamo sa kombira sa kasal!’
Apan ang unang pagbalibad wala makadiskorahe sa hari. Hinoon mipabag-o siya sa iyang pagdapit.
Unsa may akong personal nga tubag sa mga panahon nga ang Dios nagdapit kanako? Unsa kahay mga pagdapit sa Ginoo nga wala nako matagad? Ngano man?
5 Apan wala magtagad ang mga dinapit, ug nagpadayon sila sa ilang mga buluhaton: ang usa miadto sa iyang uma, ang usa sa iyang tindahan, 6 samtang ang uban midakop sa mga sulugoon, ug gibunalan ug gipatay nila.
Pagkagahi gayod sa balatian sa tawo. Dili lamang niining maong sambingay, kondili bisan pa gani sa atong panahon karon.
Pagkadaghan gayod sa mga tawo nga gidapit apan tingali wala masayod nga sila gidapit diay sa Dios. Mao nga atua sila sa ubang mga buluhaton nga ilaha ra ug wala palabota ang Dios. Apan aduna usay mituyo gayod sa pagdumili sa pagtubag ug gani gilutos ang mga sulugoon sa Dios, gibiaybiay, gisaway!
Unsa man ang Domingo? Alang ba, una sa tanan, sa Dios? O ato pa gihapon nga giangkon nga daw atua. Pagkalaog gayod natong mga tawo!
7Tungod niini nasuko pag-ayo ang hari, ug gipadala niya ang iyang mga sundalo ug gipamatay kadtong mga mamumuno, ug gisunog ang ilang siyudad.
Tinuod gayod nga nahitabo kini sa kasaysayan sa dakbayan sa Jerusalem. Ang maong dapit gilaglag gayod sa tuig 70 A.D. ug kadto giisip nga silot gumikan sa pagdumili sa mga katawhan sa pagtuo. Aduna diay silot niadtong nagpakabuta-bungol sa pagdapit sa Ginoo.
8 Unya gitawag niya ang iyang mga sulugoon ug giingnan, ‘Andam na ang akong kombira sa kasal, apan dili angay niini ang mga tawo nga akong gidapit. 9 Busa pangadto kamo sa kadalanan ug dapita ang tanan nga inyong makaplagan’
Ang mga Hudiyo nga maoy unang gidapit midumili. Ug karon gidapit na ang mga Hentil. Apan wala kini magpasabot nga kitang mga Hentil mas maayo pa kay sa mga Hudiyo. Kay bisan usab kita wala man magmakanunayon sa atong tubag sa Ginoo. Ang labing mahinungdanong pagtulun-an nga atong masayran gikan sa sambingay mao kini: nga ang tanan diay gidapit!
10 Ug ang mga sulugoon nangadto sa kadalanan ug gidala nila ang tanan nga ilang nakaplagan, maayo ug daotan, ug napuno sa mga tawo ang dapit nga gikombirahan.
Walay pagpihigpihig ang pagdapit sa pagsulod sa maong kombira.Ug labaw pa, siya midapit niadtong, sa baroganan sa kalibutanong kombira, wala matagad: ang mga kabos ug sinalikway.
11 “Unya misulod ang hari aron pagtan-aw sa mga dinapit, ug nakita niya ang usa ka tawo nga wala magsul-ob ug bisti sa kasal. 12 Gipangutana siya sa hari, ‘Higala, giunsa man nimo pagsulod dinhi nga wala ka man magsul-ob sa bisti sa kasal?’ …
Bisan pa nga ang tanan gidapit, apan kinahanglan gayod ang pagpangandam. Kinahanglan nga magsul-ob kita sa “bag-ong pagkatawo”.
13 Unya miingon ang hari sa iyang mga sulugoon, ‘Gapusa ninyo… ug ilabog siya ngadto sa kangitngitan sa gawas. Didto maghilak siya ug magkagot ang iyang mga ngipon…
Adunay silot niadtong mangahas sa pagsulod ug pag-apil apan walay pagpangandam. “Ginoo, dili ako takos… ipamulong lamang ug mamaayo ako!”